Dans kan bij kinderen en volwassenen met autismespectrumstoornis de negatieve symptomen verminderen en sociale vaardigheden verbeteren. Een effect op empathie werd dan weer niet vastgesteld volgens een meta-analyse rond danstherapie en autisme. Zeven studies rond dans-en-bewegingtherapie waren in de meta-analyse ingesloten.
Kinderen met een vorm van autisme zouden het best zo vroeg mogelijk intensief begeleid worden. Alleen kunnen vele familie dit niet veroorloven. De zoektocht naar betaalbare en evidence-based behandelingen moet dus onverminderd doorgaan.
Onder negatieve symptomen vallen vaardigheden waar personen met autisme slecht in scoren. Denk aan contacten aanknopen, vriendschap sluiten, affectie voelen, emoties uitdrukken, zich woordelijk uitdrukken, attent zijn enzovoort. Die sociale gebreken zijn een sleutelkenmerk om kinderen met austismespectrum te onderscheiden van kinderen met een ontwikkelingsachterstand. Ze begrijpen de intenties van anderen niet goed en vermijden oogcontact.
Dans is van oudsher een communicatiemiddel, een middel om zich uit te drukken. Dans draait rond gebaren, die voor patiënten met autisme niet vanzelfsprekend zijn maar die ze tijdens danstherapie wel eigen kunnen maken. Dans-en-bewegingtherapie wordt gedefinieerd als het psychotherapeutische gebruik van beweging om emotie, sociaal contact, verstand en lichaam op individuele manier te integreren. Het vraagt om sociaal engagement en empathie. In het bijzonder is ‘spiegelen’ een fundamenteel aspect van de danstherapie, tijdens welke twee mensen dezelfde beweging uitvoeren.
