Biofeedback is zelfregulering. De cliënt tracht vaardigheden aan te leren om bepaalde fysiologische parameters zelf bij te sturen. Via sensoren die een of meerdere parameters monitoren, leert hij bijvoorbeeld beter het onderscheid te herkennen tussen gevoelens van ophitsing en kalmte. De bedoeling is controle te winnen over de eigen fysiologie. Meestal hanteert hij hierbij relaxatietechnieken, zoals diepe ademhaling, progressieve ontspanning van de spieren of guided imagery.

Bij neurofeedback worden elektrische signalen opgevangen die de hersenen opwekken. Veel gebruikt is elektro-encefalografie, maar er bestaat ook elektro-corticografie en magneto-encefalografie. Het signaal dat opgevangen wordt, zal opgesplitst worden naar een frequentiedomein. Bijvoorbeeld bevat de α-band de frequenties van 8 tot 12 Hz. Mensen kunnen vrijwillige invloed uitoefenen op hersenactiviteit en dus op kenmerken van het signaal.