Gezinstherapie wordt naar de voorgrond geschoven om eetstoornissen zoals anorexie en boulemie beter aan te pakken. Resultaten van studies rond gezinstherapie zijn opmerkelijk consistent, schrijven Amerikaanse onderzoekers in een overzichtsartikel waarvan de focus op family-based therapie ligt. Die omvat diverse technieken die in een handleiding gegoten zijn en die specifiek gericht zijn op anorexie of boulemie.
Het eigenaardige is dat de familie vroeger uitgesloten werd van de behandeling van eetstoornis, omdat ze in eerste instantie als structurele oorzaak ervan werd gezien. Dat is intussen veranderd: familie is een essentiële hulpbron waaruit oplossingen geput kunnen worden. Familieleden kunnen de grootste invloed uitoefenen op het ziekteverloop.
Family-based therapie is ‘agnostisch’, therapeuten houden zich niet zozeer bezig met (familiaal-structurele) oorzaken van eetstoornis. Een studie rond anorexie waarbij family-based therapie met systeem(gezins)therapie vergeleken werd, maakt die focus duidelijk. Systeemtherapie hield zich in die studie enkel bezig met herstel van structuren in het gezin en minder met de aandoening van het anorectische gezinslid. Familie-based therapie zorgde sneller voor gewichtstoename, maar verder waren er geen significante verschillen. Een spoedige gewichtstoename is wel een goed teken voor het verdere verloop van anorexie.
Ook voor boulemie hebben onderzoekers een family-based behandelprotocol uitgewerkt en aan klinische studies onderworpen. Volgens een daarvan lijkt self-guided cognitieve gedragstherapie op korte termijn iets betere resultaten af te werpen dan family-based therapie, maar niet op lange termijn. In een andere studie deed family-based therapie het beter dan cognitieve gedragstherapie. In beide gevallen bestonden de deelnemersgroepen uit adolescenten met boulemia nervosa.
Familietherapie blijft in ontwikkeling en kan andere gedaantes aannemen. Om de toegankelijkheid te verhogen hebben psychologen een _telehealth_variant ontwikkeld, Andere psycholgen hebben families bij elkaar gebracht en er een groepstherapie van gemaakt. Voor jongvolwassenen bestaat er een apart family-based behandelprotocol, want zij hebben andere noden en zijn autonomer dan adolescenten. Wanneer een behandeling niet goed aanslaat, kan de therapie geïntensiveerd worden. Een andere variant van de therapie focust zich op kritiek die ouders geven en die een negatieve invloed kan hebben op de behandeling.
