Volgens Chinese onderzoekers verlaagt moxibustie (moxa) de ‘buikreflex’ bij ratten met overgevoelige darmen, terwijl nep-moxibustie dat effect niet heeft. Dat zou betekenen dat moxa de pijngevoeligheid vermindert. De onderzoekers deden nog andere vaststellingen, zoals een invloed op ontsteking, cel- en darmstructuur, darmslijmvlies en darmbacteriën. De ratten traden op als model voor het prikkelbaredarmsyndroom (PDS).
In een reeks experimenten werden normale ratten (controle), ratten met postinfectie-PDS (tweede controle) en met moxibustie behandelde postinfectie-PDS-ratten (interventie) grondig onderzocht. De onderzoekers evalueerden microscopisch de microstructuren van de darmwand en bevonden die bij de met moxa behandelde ratten in een betere toestand. De slijmvliezen (mucosa) waren minder ontstoken en minder beschadigd.
Het gemiddelde niveau van CRP is verhoogd bij patiënten met PDS, een teken dat ontstekingen een rol spelen in het ziekteproces. Ook bij ratten met het op PDS lijkend syndroom was het CRP-niveau verhoogd. Maar bij de met moxa behandelde ratten was CRP opvallend lager ten opzichte van de niet behandelde ratten.
Ook opvallend waren de veranderingen die in de microbiota plaatsvonden. Bifidobacteriën, lactobacillen en Faecalibacterium prausnitzii waren overvloediger aanwezig na moxabehandeling, terwijl E. coli-bacteriën minder aanwezig waren. Bij PDS-patiënten heeft men vastgesteld dat de populaties van bifidobacteriën en lactobacillen gekrompen zijn, en die van E. coli gestegen.
PDS is een groep van darmklachten waarmee wereldwijd 10 % van de wereldbevolking te kampen heeft. In ongeveer een derde van alle PDS-gevallen gaat het om post-infectieuze of post-inflammatoire PDS. Dat is een vorm van PDS die het gevolg is van een darminfectie.
