Reflexologie is gebouwd op het idee dat alle gebieden van het lichaam op de voeten en handen weerspiegeld (gereflecteerd) zijn. Door druk uit te oefenen op precieze zones van de voeten of handen zouden ziekteprocesen elders in het lichaam beïnvloed kunnen worden. De therapie werd vroeg in de twintigste eeuw geformaliseerd, onder andere door Eunice Ingham. De hoeveelheid druk die op de voet uitgeoefend wordt, is een modaliteit die tussen verschillende types van reflexologie kan variëren.

Lange tijd werd reflexologie vaag uitgelegd als een manier om het lichaam terug in balans te brengen, zonder verdere toelichting. Modern onderzoek laat vele aspecten van reflexologie zien, afhankelijk van het type van reflexologie.

Reflexologie is net zoals massage een relaxatietherapie. Sommige reflexologen gebruiken muziek, belichting of essentiële oliën die het gevoel van ontspanning verhogen. Volgens andere auteurs ligt reflexologie dichter bij osteopathie en fasciatherapie, omdat het bindweefsel in staat is om lichaamsbreed signalen door te geven of via spieren krachten voort te planten (mechanotransductie).