Dans is een complexe bewegingsvorm. Dansers voeren bewegingspatronen uit die een bepaald ritme volgen en die gecoördineerd worden door de bewegingen van partner(s). In dat opzicht is er nog weinig verschil tussen tango en tennis: inderdaad, dansen is in de eerste plaats bewegen. De context waarin dans beoefend wordt, kan wel het verschil maken met andere bewegingsvormen.

De danstherapie van Marian Chace bijvoorbeeld legt de nadruk op symbolisme en (‘kin-esthetische’) empathie. Dans is een uiting van emoties die empathisch gespiegeld wordt door de ander. Dit zou emotionele communicatie versterken.

De American Dance Therapy Association definieert danstherapie als het psychotherapeutisch gebruik van beweging om emotionele, sociale, cogniteve en fysieke integratie van het individu te bevorderen om gezondheid en welzijn te verbeteren.

De psychodynamisch georiënteerde danstherapie is volledig ingebed in psychologische theorieën. Dans is een manier om onbewuste gevoelens en geestestoestanden uit te drukken op een manier die aan psychoanalyse doet denken.