Een analyse van zeven studies geeft aan dat psychodrama internaliserend en externaliserend gedrag bij jongeren vermindert. De mate van participatie van een adolescent voorspelt daarbij sterk het therapeutische effect. Alle studies hadden een controlegroep zonder interventie.
Adolescentie is een periode van verandering waarbij adolescenten extra gevoelig zijn voor psychologische problemen. Psychologen maken hierbij onderscheid in internaliserend gedrag (depressie…) of externaliserend gedrag (rebelsheid…). Praattherapie roept bij jongeren typisch een hoge weerstand op.
Internaliserend gedrag betrof eenzaamheid, introversie, angst, depressie, inzet, vertrouwen, zelfonthulling, loyaliteit, stress en zelfmoordgedachten; externaliserend gedrag betrof roken, alcohol en andere drugs, afwezigheid van thuis, agressie, risicovolle seksuele betrekkingen en conflictoplossing.
Alle studies kwamen uit het Midden-Oosten, vier uit Turkije waar sinds 2000 het aantal psychodramatherapeuten sterk toegenomen is. Deelnemende adolescenten leden niet aan een psychopathologie. Zoals het geval is met vele studies rond psychotherapie ligt het risico op bias erg hoog. Uitkomsten waren zelfgerapporteerd, terwijl een score afgenomen door een professional correcter zou zijn.
Psychodrama werd in 1946 gedefinieerd door Jacob Levy Moreno om de ware toedracht achter psychologische problemen te achterhalen via dramatieke methoden. De problemen worden op toneel gebracht in plaats van erover te praten zoals in andere vormen van psychotherapie. De focus van psychodrama ligt op spontaniteit, authenticiteit en herkenning van stereotypen.
