Zelfcompassie verhoudt zich omgekeerd evenredig met depressie. Die verhouding werd bevestigd in onderzoek van Amerikaanse, Chinese, Bulgaarse, Estse en Russische psychologen. In de resultaten viel het hun op dat de relatie tussen depressie sterker is voor de negatieve componenten van zelfcompassie dan voor de positieve componenten ervan. Ze noteerden ook culturele invloeden.
Zelfcompassie is begripvol zijn tegenover jezelf in slechte tijden. Je bent zacht voor jezelf (versus zelfveroordelend), je weet dat je niet de enige bent die lijdt (versus zich geïsoleerd voelen) en je houdt pijnlijke ervaringen in een evenwichtig perspectief (versus overidentificatie, ze als voldongen feiten beschouwen).
Uit onderzoek blijkt dat de negatieve componenten (hierboven tussen haakjes geplaatst) krachtiger de psychopathologie van depressie voorspellen dan de positieve componenten. Dat zou kunnen betekenen dat we beter iemands oncompassionele zelfrespons moeten verminderen dan iemands compassionele respons verhogen.
Het viel op dat de relatie tussen de positieve componenten van zelfcompassie en depressie sterker varieerde van land tot land, waaruit we kunnen afleiden dat hun effect cultureel bepaald is. Inderdaad was het verband sterker in individualistische culturen en zwakker in wat men flexiebele culturen noemt.
‘Isolatie’ en ‘overidentificatie’ zijn bovendien universeel gerelateerd met depressie. Het is dan ook de vraag wat de meerwaarde is van een begrip zoals zelfcompassie, wanneer ze een mix is van andere, gekende psychologische processen die iemands mentale gezondheid beïnvloeden.
