Werken in een groentetuin zou het stressniveau van adolescenten met anorexie verlagen. Dat is de voorzichtige conclusie van een Italiaanse pilot met twaalf jonge deelnemers. Enkel in de groep die in de tuin actief was, verbeterden biologische stressparameters en daalden de affectieve problemen en het gevoel van ‘ongemakkelijk in het lichaam zitten’.
De zes deelnemers uit de tuingroep zaten twee keer per week voor 45 minuten in de tuin of de tunnelserre, weliswaar onder begeleiding. De begeleiders lieten hen ook kennismaken met de kleuren, geuren en vormen van bloemen en groenten, zodat de zintuigen van de deelnemers geprikkeld werden.
Voor vele klinische variabelen konden geen statistisch interessante resultaten gevonden worden, logisch gezien de kleine groep van patiënten. De meest betrouwbare aanwijzingen voor een stressverlaging kwamen van thermische metingen van plekken op het aangezicht, dit gemeten volgens een welbeschreven procedure. Voor wat het de psychologische variabelen betrof, viel het op dat het juist kernaspecten van anorexie waren die blijk gaven van beterschap.
Een andere, hoopgevende vaststelling was dat de stressrespons op geuren daalde bij de tuinierders. De reuk heeft een bijzondere band met het emotionele geheugen en is mogelijk een betrokken partij in de ontwikkeling van psychiatrische stoornissen.
Tuintherapie is een vorm van natuurtherapie, waarbij de omgeving enigzinds natuurlijk is maar waarbij er ook zorg gedragen moet worden. De omgeving is ook gekenmerkt door herkenbare geuren, die mogelijk de voedingsvoorkeuren van de deelnemers stuurt. Groenten kweken vraagt om geduld en tolerantie: het groeiritme ligt buiten controle van de deelnemer.
